Co to znaczy, że ząb jest martwy?

Martwe zęby to tak właściwie stany, w których we wnętrzach zębów znajdują się obumarłe tkanki lub materiały zastosowane podczas leczenia kanałowego. Są więc one pozbawione żywej tkanki. Może mieć to jednak dwojakie źródło: jednym z nich jest martwica, drugim natomiast wspomniane już leczenie endodontyczne.

Martwica może dotyczyć wyłącznie części lub całości miazgi zębowej. Kiedy u pacjenta stwierdzono częściową martwicę, oznacza to, że tylko wybrane komórki uległy obumarciu. W takim przypadku w pozostałych komórkach występuje zazwyczaj zaawansowany stan zapalny (niemniej są one żywotne).

Warto jednak pamiętać o tym, że opisywany stan może przekształcić się w całkowitą martwicę miazgi, co w kontekście leczenia z zakresu stomatologii zachowawczej ma ogromne znaczenie. Finalnie może dojść do rozprzestrzenienia się zapalenia i zakażenia na struktury obszaru okołowierzchniowego.

Po czym rozpoznać, że ząb jest martwy?

Objawy obumarcia żywej tkanki różnią się w zależności od stopnia zaawansowania powstałego stanu. W przypadku częściowej martwicy pacjent doświadcza dolegliwości bólowych podczas spożywania gorących posiłków. By potwierdzić, że ząb jest martwy, stomatolog przeprowadza badanie żywotności poprzez użycie chlorku etylu, test z pulpometrem, zgłębnikowanie lub rozgrzaną gutaperkę.

Jeśli dojdzie do martwicy całkowitej, to charakterystycznym objawem takiego stanu nie jest ból, tylko ciemniejsza barwa zęba. Typowe jest również zmatowanie szkliwa. Potwierdzenie diagnozy polega w takiej sytuacji na podświetleniu zęba na czarnym tle. Pomocne są także testy opukiwania zęba i obmacywania okolicy okołowierzchniowej. Podczas diagnostyki duże znaczenie ma również wykonanie zdjęć RTG zębów: dzięki nim łatwiej ustalić lokalizację miejsc objętych stanem zapalnym.